-
1 wyrzec się
сов. kogo-czegoотказа́ться, отре́чься от кого-чегоwyrzec się się przyjaciół — отре́чься от друзе́й
wyrzec się się zamiaru — отказа́ться от наме́рения
wyrzec się się palenia — бро́сить кури́ть
-
2 wyrzec\ się
сов. kogo-czego отказаться, отречься от кого-чего;\wyrzec\ się się przyjaciół отречься от друзей; \wyrzec\ się się zamiaru отказаться от намерения; \wyrzec\ się się palenia бросить курить
-
3 zrzec się
zrzeknę się, zrzeknie się, zrzeknij się, zrzekł się сов. czegoотказа́ться, отре́чься от чегоzrzec się się na czyjąś korzyść (na rzecz kogoś) — отказа́ться в чью́-л. по́льзу (в по́льзу кого́-л.)
Syn: -
4 odżegnać\ się
[od-żegnać się] сов. отречься, отказаться; отпереться;\odżegnać\ się się od swoich słów отречься (отпереться) от своих слов
+ wyrzec się, wyprzeć się -
5 odżegnać się
сов.отре́чься, отказа́ться; отпере́тьсяodżegnać się się od swoich słów — отре́чься (отпере́ться) от свои́х слов
Syn: -
6 wyrzekać się
несов. kogo-czegoотка́зываться, отрека́ться от кого-чего; ср. wyrzec się -
7 wyrzekać\ się
несов. kogo-czego отказываться, отрекаться от кого-чего; ср. wyrzec się -
8 zrzec
zrze|csię, \zrzecknę się, \zrzecknie się, \zrzecknij się, \zrzeckł_się сов. czego отказаться, отречься от чего;\zrzec się na czyjąś korzyść (na rzecz kogoś) отказаться в чью-л. пользу (в пользу кого-л.)+wyrzec się, odstąpić, zrezygnować
См. также в других словарях:
wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyrzekać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzec się — świata zob. świat 35 … Słownik frazeologiczny
wyrzec się świata — {{/stl 13}}{{stl 7}} stracić zainteresowanie sprawami doczesnymi na rzecz życia duchowego, żyć w samotności, w odosobnieniu; też: wstąpić do klasztoru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzekła się świata i przywdziała habit. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać się – wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie przyznawać się do związku z kimś, z czymś; wypierać się, zapierać się kogoś, czegoś; zrywać z kimś, z czymś, rezygnować z kogoś, z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzec się rodziny, znajomych. Wyrzec się przyjemności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… … Słownik języka polskiego
wyrzekać się — Wyrzec się świata zob. świat 35 … Słownik frazeologiczny
zarzec się — dk Vc, zarzec sięrzeknę się, zarzec sięrzekniesz się, zarzec sięrzeknij się, zarzec sięrzekł się, zarzec sięrzekłszy się zarzekać się ndk I, zarzec sięam się, zarzec sięasz się, zarzec sięają się, zarzec sięaj się, zarzec sięał się «wyrzec się,… … Słownik języka polskiego
zrzec się — dk Vc, zrzeknę się, zrzekniesz się, zrzeknij się, zrzekł się; zrzekłszy się zrzekać się ndk I, zrzec sięam się, zrzec sięasz się, zrzec sięaj się, zrzec sięają się, zrzec sięał się «dobrowolnie zrezygnować z czegoś, odstąpić od czegoś; wyrzec się … Słownik języka polskiego
poświęcić — dk VIa, poświęcićcę, poświęcićcisz, poświęcićświęć, poświęcićcił, poświęcićcony poświęcać ndk I, poświęcićam, poświęcićasz, poświęcićają, poświęcićaj, poświęcićał, poświęcićany 1. «oddać, złożyć coś w ofierze; wyrzec się czegoś dla kogoś lub dla… … Słownik języka polskiego
wyrzeczenie — n I 1. rzecz. od wyrzec. 2. lm D. wyrzeczenieeń «poświęcenie, ofiara, rezygnacja z czegoś» Codzienne, drobne wyrzeczenia. Osiągnąć coś za cenę wielu wyrzeczeń. wyrzeczenie się rzecz. od wyrzec się … Słownik języka polskiego
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
